بسم الله الرحمن الرحیم
حسین بهشتی متولد ۱۳۴۰ در تهران است. او با شروع جنگ تحمیلی برای گذراندن دوره پاسداری وارد پادگان امام حسین (ع) می‌شود و پس از مدتی در بخش مخابرات، یکی از مربی‌های پادگان می‌شود. او از سال ۱۳۶۲ به‌عنوان مسئول مخابرات لشکر ۲۷ محمد رسوالله صلوات الله علیه تا پایان جنگ در این سمت می‌ماند. پس از پایان جنگ به فعالیت‌های خود ادامه داد و مسئولیت‌هایی همچون معاون راهبردی فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، رئیس سازمان بسیج مساجد و محلات کشور در کارنامه خود دارد.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«برگشتم عقب. آمدم تا زیر پل حجون. روی پل درگیری بود. زائران را از بالای پل به پایین می‌انداختند. ایرانی‌ها هم پلیس را هل می‌دادند زیر پل. سعودی‌ها از بالای پشت‌بام‌ها شیشه پرت می‌کردند به خیابان. سطل‌های پر از ماسۀ آتش‌نشانی، کولرگازی سوخته، لوازم و باقی‌ماندۀ مصالح بنایی و هرچه در پشت‌بام دم دست بود را می‌ریختند کف خیابان توی سروکلۀ مردم. آدم بود که می‌افتاد زمین. یا بر اثر خوردن اشیا توی سرشان، یا از دست دادن تعادل در موقع حرکت. مراقب بودم دمپایی از پایم درنیاید. اگر درمی‌آمد باید روی شیشه و زمین داغ راه می‌رفتم. یک خانم در فشار جمعیت، شانه‌به‌شانۀ من حرکت می‌کرد. صدایش را می‌شنیدم که می‌گفت: «خدایا، تو رو به امام حسین، تو رو به ابوالفضل، نذار من اینجا بمیرم. بچه‌هام یتیم می‌شن..»